Φτάνει πια με τα λεωφορεία – σαρδελοκούτια του ΟΑΣΘ

Μπορεί ο λαός να καταψήφισε το Μνημόνιο και τις προδοτικές κυβερνήσεις, αλλά φαίνεται ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα για τη διοίκηση του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης μπροστά στο χρόνιο πρόβλημα της ποιότητας υπηρεσιών και ειδικά των δρομολογίων των λεωφορείων και του ελέγχου των οδηγών που καθυστερούν να αναχωρήσουν με τα λεωφορεία από τις αφετηρίες με αποτέλεσμα κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι εργάσιμης ημέρας και όχι μόνο οι επιβάτες να είναι κάτι σαν παστωμένες σαρδέλες σε κονσερβοκούτια ή κρεμασμένα λουκάνικα και κρέατα στα ψυγεία κρεοπωλείων. 

 

Η παρέμβαση των πολιτών, οι έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί κατα καιρούς και αφορούν στη μεγάλη δυσφορία όσων επιβατών κινούνται με τα αστικά λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη, οι κατηγορίες για διασπάθιση δημοσίου χρήματος από τους εκάστοτε διευθύνοντες οργανισμό των μαζικών συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη που ανέβασε τις τιμές στα ύψη για να δώσει τη χαριστική βολή στους υπερφορολογημένους και υπερχρεωμένους πολίτες που δεν έχουν άλλη επιλογή μεταφοράς εντός της πόλης φαίνεται ότι δεν στάθηκαν αρκετές για να βάλει μυαλό η διοίκηση του ΟΑΣΘ και να κατανοήσει ότι πέρα από το μαύρο παρελθόν των αστικών συγκοινωνιών στην πόλη το ελάχιστο που θα μπορούσε να πράξει θα ήταν να μην γεμίζουν με επιβάτες ασφυκτικά τα λεωφορεία. 

 

Αλλά, όχι, φαίνεται ότι τη διοίκηση του ΟΑΣΘ δεν την ενδιαφέρει αν οι γραμμές που διέρχονται από το ΑΠΘ και το Πανεπιστήμιο Μακεδονία από τις 13:00 μέχρι τις 16:00 κατα μέσο όρο είναι γεμάτες επιβάτες όταν φτάνουν στις στάσεις που εξυπηρετούν φοιτητές αλλά και εργαζόμενους στα πανεπιστήμια αλλά και εργαζόμενους και ασθενείς στο ΑΧΕΠΑ και εργαζόμενους στη ΔΕΘ.

 

Τα λεωφορεία όντας γεμάτα επιβάτες δεν σταματάνε και δικαιολογημένα μεν διότι απλά δεν χωράνε ούτε έναν άνθρωπο, αλλά για αυτό ποιος φταίει όταν για να περάσει ένα από αυτά τα 5,6,7 (;) λεωφορεία που κινούνται κατα μήκος της Εγνατίας στο ύψος των πανεπιστημίων, πρέπει να περιμένει για παράδειγμα ένας επιβάτης στη στάση Αντιγονιδών τουλάχιστον δέκα λεπτά από τις 14:00 μέχρι τις 14:10. 

 

Σκηνές απείρου κάλλους φυσικά εκτυλίσσονται μέσα στα λεωφορεία. Καλώς ή κακώς ως επιβάτες των αστικών λεωφορείων και ως άνθρωποι που σεβόμαστε το επάγγελμα μας και το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη ενημέρωση πρέπει να τις περιγράψουμε. 

 

Τα γεμάτα με επιβάτες λεωφορεία είναι ιδανικά για τους ομολογουμένως λιγοστούς επιτήδειους που καιροφυλακτούν για να αρπάξουν τσάντες και πορτοφόλια. Επίσης, είναι εστία έντασης ανάμεσα στους επιβάτες, οι οποίοι συνήθως μαλώνουν μεταξύ τους και ορισμένοι τα «ψάλλουν» με άσχημο τρόπο στους οδηγούς που επίσης εκείνη την ώρα δεν εργάζονται απλά, αλλά ζούνε ένα μαρτύριο και απορούμε αν καταφέρνουν να μην λαμβάνουν ψυχοφάρμακα. 

 

Το ίδιο σκηνικό εκτυλίσσεται τις πρωινές ώρες στα λεωφορεία που κινούνται από τις περιφερειακές γειτονιές προς το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Βέβαια, το πρωί το σκοτσέζικο ντους είναι πιο υποφερτό, καθότι οι επιβάτες, όντας αγουροξυπνημένοι και κυρίως εργαζόμενοι υπό συνθήκες Μεσαίωνα και άνευ αξιοπρεπών αποδοχών, υποτάσσονται στη,,,μοίρα που τους επιφύλαξε ο ΟΑΣΘ. 

Ποιος είναι ο υπεύθυνος για το καθημερινό βασανιστήριο που υφίστανται οι επιβάτες;

 

Οι οδηγοί καλούν τους επιβάτες να διαμαρτυρηθούν στη διοίκηση. Η διοίκηση αναγνωρίζει προφορικά το πρόβλημα και κατόπιν εξετάζει πώς θα μπορούσε να ανεβάσει κι άλλο τις τιμές στα εισιτήρια και πώς να μειώσει κι άλλο το κόστος των μεταφορών -λιγότερα λεωφορεία, πιο ξεχαρβαλωμένα, και τα καινούρια και καθαρά λεωφορεία να «σαπίζουν» στα αμαξοστάσια, όπως στο Φοίνικα. 

 

Για τη διοίκηση του ΟΑΣΘ, φαίνεται ότι τα αστικά λεωφορεία θα μπορούσαν να προστεθούν στο χώρο βασανιστηρίων των πολιτών, πέρα από τις εφορίες, τις τράπεζες και γενικά όσους λεφτάδες με τα λεφτά άλλων έχουν μεταφέρει την κρίση τους στους φτωχοποιημένους κατοίκους της φτωχομάνας Θεσσαλονίκης. 

 

Αυτή τη φορά, κρίναμε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να έρθουμε σε επαφή με κάποιον από τους διοικούντες του ΟΑΣΘ παρά να εκφράσουμε την άποψή μας με βάση όσα καθημερινά βιώνουμε κατα τη μεταφορά μας με τα αστικά λεωφορεία, διότι πολύ απλά δεν μας αρκεί που μας αφήνουν σώους και αβλαβείς στους προορισμούς μας 

 

Η υπομονή εξαντλήθηκε και πλέον δεν υπάρχει λόγος να χαϊδεύουμε τα αυτιά αυτών που μας βασανίζουν ή καλύτερα χρυσοπληρώνονται από την τσέπη μας και αντί να μας εξυπηρετούν, μας βασανίζουν και το χαίρονται. 

 

Για τους μετόχους του ΟΑΣΘ που προ εβδομάδας αν δεν κάνουμε λάθος τα συμφωνήσαν μια χαρά στο ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς» και συμφωνήσαν στις αγορές και άλλων αστικών λεωφορείων -με  τα λεφτά τίνος αλήθεια αφού λένε ότι δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι;- επίσης δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για να λυθεί το πρόβλημα των…σαρδελοκουτιών.

 

Ισως να μην φταίει μόνο η διοίκηση του ΟΑΣΘ για το πρόβλημα των απάνθρωπων συνθηκών μεταφοράς των επιβατών. Ισως παράλληλα να ευθύνονται και οι δημοτικές αρχές που αρνούνται να βάλουν χέρι στους οδηγούς των ΙΧ που κινούνται μόνο με τα αυτοκίνητά τους τις ώρες αιχμής από και προς το κέντρο της πόλης και έτσι συμβάλλουν τα μέγιστα στην κυκλοφοριακή συμφόρηση.  

 

Πάντως, η εικόνα του κατάμεστου με επιβάτες λεωφορείου και του οδηγού του να τρώει σπόρια την ώρα που κινεί το λεωφορείο επί της Εγνατίας Οδού μας έμεινε αξέχαστη και νομίζουμε ότι θα θυμίσει κάτι σε όλους τους αναγνώστες και ακροατές του radio1d.gr που κινούνται με λεωφορεία και έτυχε πολλάκις να μετανιώσουν που έκοψαν εισιτήριο για να στοιβαχτούν σαν χοιροσφάγια στα Σφαγεία στα αστικά λεωφορεία. Προφανώς, ήταν παράνομο εκείνη την ώρα να κινείται ένα λεωφορείο με τόσο πολύ κόσμο σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, διότι αν και αναγραφόταν όρθιοι π.χ. 80, καθιστοί 40, οι επιβάτες ξεπερνούσαν αυτά τα όρια.

 

Τί θα συνέβαινε αν γινόταν τροχαίο με τραυματίες; Ποιος θα έφερε την ευθύνη αν ο τραυματισμός του επιβάτη δεν προερχόταν από τη σύγκρουση οχημάτων αλλά από το απότομο φρενάρισμα του οδηγού; Ο οδηγός;

 

Η μήπως η διοίκηση με το βεβαρημένο και σκοτεινό παρελθόν υπόγειων σκοτεινών διαδρομών τόσο των επιχορηγήσεων από κράτος, ΕΕ και άλλους πόρους όσο και των εσόδων από τα δρομολόγια και οι μέτοχοι;

Συναυτοδιαχείριση από επιβάτες-εργαζόμενους, η πιο ρεαλιστική λύση

 

Υπάρχουν λύσεις για το πρόβλημα. Η αυτοδιαχείριση του μαζικού μεταφορέα της φτωχομάνας είναι η πιο ρεαλιστική με συναποφάσεις εργαζόμενων-εκπροσώπων των επιβατών. Μείωση των τιμών για ευπαθείς κοινωνικά ή καλύτερα οικονομικά ομάδες ανθρώπων και απευθείας μισθοδοσία των εργαζόμενων που τρώνε το λούκι της μεταφοράς των επιβατών και όχι μέσω «μεσαζόντων» golden boys σε διοικητικά συμβούλια και μεγαλομετόχων. 

 

Η άλλη λύση είναι να κυκλοφορούν τα αστικά λεωφορεία τις ώρες που χρειάζεται να κυκλοφορούν και στη σωστή συχνότητα για να εξαλειφθούν φαινόμενα…σαρδελοκονσερβοποίησης. Για  να γίνει αυτό πρέπει να εργαστούν το δ.σ. του ΟΑΣΘ, οι μέτοχοι και οι εργαζόμενοι τόσο για το ευοίωνο μέλλον των αστικών συγκοινωνιών όσο όσο και για το μέλλον όλων μας… χωρίς τα ψυχοφάρμακα που πολλοί σκεφτήκαμε να πάρουμε αφού κατεβήκαμε από τα αστικά λεωφορεία, φτάνοντας στους προορισμούς μας. 

 

Αν πάλι οι εργαζόμενοι και οι διοικούντες του ΟΑΣΘ προτιμούν να είναι αφεντικά του εαυτού τους και να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και στην τελική να μην προσφέρουν τις υπηρεσίες που θα έπρεπε να προσφέρουν για να λαμβάνουν τους προ Μνημονίου μισθούς που λαμβάνουν, υπάρχει και η λύση της ρήξης με τους επιβάτες κι ας δούμε ποιος θα κερδίσει. 

 

Σημείωση Συντάκτη:

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το λεωφορείο της γραμμής 14 χθες 11-2-2015 γύρω στις 14:40 ενώ κινούνταν επί της Εγνατίας Οδού στο ύψος της ΔΕΘ και των πανεπιστημίων.

 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr