Η τοποθέτηση της Νάντιας Γιαννακοπούλου στο Σχέδιο Νόμου περί Διεθνούς Προστασίας και άλλων διατάξεων

 «Το παρόν νομοσχέδιο, έρχεται έστω και καθυστερημένα, να αντιμετωπίσει μία κατάσταση που δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε και θα ήταν εγκληματικό να παραμείνουμε απαθείς. Δεν μπορεί η Ελλάδα να σηκώσει μόνη της ένα πρόβλημα που δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό.»

Στην Ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής και βουλευτής Β2 Δυτ. Τομέα Αθήνας, κα Νάντια Γιαννακοπούλου  στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής περί διεθνούς προστασίας προωθώντας την ενοποίησης των διατάξεων στο εθνικό δίκαιο, και την ενσωμάτωση μιας σειράς από ευρωπαϊκές νομοθετικές πράξεις, που είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει η χώρα.

«Με το παρόν νομοσχέδιο επιχειρείται η ενοποίηση των διατάξεων σε ένα νομοθέτημα ενσωματώνοντας και ενοποιώντας στο εθνικό δίκαιο, μια σειρά από ευρωπαϊκές νομοθετικές πράξεις, που είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει  η χώρα μας», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με τη βουλευτή Β2 Δυτ. Τομέα Αθήνας, «Το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό πρόβλημα αναδεικνύεται σε μείζον εθνικό, πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα.

Σήμερα στα Νησιά του Β. Αιγαίου ο πληθυσμός αυτών των ανθρώπων έχει προσεγγίσει τις 35.000, δημιουργώντας ένα πραγματικό χάος και μια έκρυθμη κατάσταση στις τοπικές κοινωνίες.

Στα Κέντρα Υποδοχής στα Νησιά διαμένουν αυτές τις μέρες 31.000 άνθρωποι, ενώ η δυνατότητα και η αντοχή τους για φιλοξενία είναι μόνο για 6.200 άτομα!

Σαν να μην έφτανε αυτό, οποιαδήποτε προσπάθεια να μεταφερθούν πρόσφυγες και Μετανάστες στην ενδοχώρα, συναντά αντιδράσεις Δημοτικών Αρχών και πολιτών».

Τέλος, η βουλευτής τόνισε :

«Οι υποτιθέμενοι ανθρωπιστές και ευαίσθητοι του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησαν το κολαστήριο της Μόριας, που αποτελεί ντροπή για τον ελληνικό και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Απορώ πώς μπορούν και λένε ότι νοιώθουν περήφανοι. Δείχνουν ξεκάθαρα πόσο αμετανόητοι είναι, πως δεν έχουν καταλάβει γιατί έχασαν .

Όμως από την άλλη και οι υποτιθέμενοι αποτελεσματικοί της Νέας Δημοκρατίας,  πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο. Καθυστέρησαν να αντιδράσουν, ενώ οι ροές άρχισαν να αυξάνονται με αλματώδη ρυθμό».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό πρόβλημα αναδεικνύεται σε μείζον, σε κεντρικής σημασίας, εθνικό, πολιτικό και ανθρωπιστικό πρόβλημα.

Σήμερα στα Νησιά του Β. Αιγαίου ο πληθυσμός αυτών των ανθρώπων έχει προσεγγίσει τις 35.000, δημιουργώντας ένα πραγματικό χάος και μια έκρυθμη κατάσταση στις τοπικές κοινωνίες.

Στα Κέντρα Υποδοχής στα Νησιά διαμένουν αυτές τις μέρες 31.000 άνθρωποι, ενώ η δυνατότητα και η αντοχή τους για φιλοξενία είναι μόνο για 6.200 άτομα!

Σαν να μην έφτανε αυτό, οποιαδήποτε προσπάθεια να μεταφερθούν πρόσφυγες και Μετανάστες στην ενδοχώρα, συναντά αντιδράσεις Δημοτικών Αρχών και πολιτών.

Δεν ξεχνάμε πως δημιουργήθηκε αυτό το πρόβλημα και πόσο αναποτελεσματικά και ιδεοληπτικά το διαχειρίστηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι υποτιθέμενοι ανθρωπιστές και ευαίσθητοι του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησαν το κολαστήριο της Μόριας, κι όχι μόνο δυστυχώς, που αποτελεί ντροπή για τον ελληνικό και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Απορώ, πώς μπορούν και λένε ότι νοιώθουν περήφανοι. Δείχνουν ξεκάθαρα πόσο αμετανόητοι είναι, πως δεν έχουν καταλάβει γιατί έχασαν .

Όμως από την άλλη και οι υποτιθέμενοι αποτελεσματικοί της Νέας Δημοκρατίας,  πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο. Καθυστέρησαν να αντιδράσουν, ενώ οι ροές άρχισαν να αυξάνονται με αλματώδη ρυθμό. Και προφανώς κύριε Υπουργέ δεν ήταν όλα εν τάξει στη Μόρια όπως μας είπατε. Προφανώς.

Οι πρώτοι θα περάσουν στην ιστορία σαν οι δημιουργοί ενός χώρου ευτελισμού της ανθρώπινης υπόστασης, που θυμίζει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης άλλων εποχών.

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι η ΕΕ διέθεσε 2 δις για να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική διάσταση του προβλήματος και κανείς δεν γνωρίζει με σαφήνεια μέχρι σήμερα πού πήγαν αυτά τα χρήματα.

Ποιοι και πώς τα διαχειρίστηκαν, πού και πότε λογοδότησαν για τη διαχείρισή τους και το κυριότερο: ποιοι έκαναν πάρτυ πάνω στην ανθρώπινη δυστυχία.

Ήταν κάποιες ΜΚΟ που έδρασαν ανεξέλεγκτες;

Ήταν κάποιοι κρατικοί παράγοντες της προηγούμενης κυβέρνησης που δρομολόγησαν άλλες διαδρομές για τα χρήματα που προορίζονταν για τους πρόσφυγες;

Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα.

Η προηγούμενη Κυβέρνηση έχει βαριές ευθύνες για την απελπιστική κατάσταση που δημιουργήθηκε.

Απέτυχε να αξιοποιήσει τη μείωση των ροών τα τελευταία χρόνια για να δώσει λύσεις.

Απέτυχε να αποσυμφορήσει τα Νησιά και να επιτύχει χιλιάδες επιστροφές.  Μέσα σε τέσσερα χρόνια υπήρξαν μόνο 1.800 επιστροφές.

Από την άλλη πλευρά, η σημερινή Κυβέρνηση καθυστέρησε αδικαιολόγητα, να δει το πρόβλημα.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.

Τον Αύγουστο οι αφίξεις έφτασαν τις 8.000.

Τον Σεπτέμβριο ξεπέρασαν τις 11.000 και τον Οκτώβριο τις 9.500.

Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις, φαίνεται να χάνεται ο έλεγχος και να δημιουργούνται συνθήκες ανομίας και κοινωνικής ανησυχίας.  Και προφανώς ήταν λάθος η μεταφορά αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής στο Υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. Δεν είναι θέμα μόνο αστυνόμευσης αλλά πολύ ευρύτερο. Το είπατε κι εσείς κύριε Υπουργέ πως θα το διαχειριστείτε ευρύτερα; Το Υπ. ΠΡΟΠΟ; Δεν είναι αντίφαση;

Το πρόβλημα δεν λύνεται με το να παριστάνει η Κυβέρνηση την αυστηρή, για να νομίζουν οι δικαιολογημένα ανήσυχοι και φοβισμένοι πολίτες ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης.

Ούτε επίσης λύνεται με το να συνεχίζεται το αίσχος των στρατοπέδων συγκέντρωσης που δημιούργησε η δήθεν αριστερά του Σύριζα.

Πώς θα λυθεί το πρόβλημα στη Μόρια με τους 14.500 ανθρώπους, στη Σάμο με τους 6.000, στη Χίο με τους 4.700, στην Κω με τους 3.700 ή στην Λέρο με τους 2.100; Μιλάμε για τεράστιο πρόβλημα και τεράστιο ερώτημα.

Το πρόβλημα, μάλιστα, φαίνεται ότι θα γίνεται όλο και μεγαλύτερο, αφού:

πρώτον: Οι αφίξεις από την Τουρκία δεν θα σταματήσουν

δεύτερον: Οι πολιτικοί κίνδυνοι με το εκρηκτικό πρόβλημα στα Νησιά και τις αντιδράσεις στην υπόλοιπη χώρα να κλιμακώνονται, είναι μεγάλοι

τρίτον: Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να φτάσει το πρόβλημα στην αυλή τους.

Βρισκόμαστε, επομένως, μπροστά σε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, της οποίας η αντιμετώπιση απαιτεί αφενός Εθνική συνεννόηση και Στρατηγική και αφετέρου συνεχή διάλογο με την Αυτοδιοίκηση και τους κοινωνικούς φορείς.

Δυστυχώς δεν έχουμε δει ούτε το ένα, ούτε το άλλο και αυτό μας τρομάζει κυριολεκτικά.

Το παρόν νομοσχέδιο, έρχεται έστω καθυστερημένα, να αντιμετωπίσει μία κατάσταση που δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε και θα ήταν εγκληματικό να παραμείνουμε απαθείς.

Με το παρόν νομοσχέδιο επιχειρείται η ενοποίηση των διατάξεων σε ένα νομοθέτημα ενσωματώνοντας και ενοποιώντας στο εθνικό δίκαιο, μια σειρά από ευρωπαϊκές νομοθετικές πράξεις, που είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει  η χώρα μας.

Και πιο συγκεκριμένα μιλάμε για :

1)            Την Οδηγία 95 του 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των ανιθαγενών ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας,

2)            Την Οδηγία 32 του 2013 σχετικά με τις κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας και τέλος

3)            Την Οδηγία 33 του 2013 σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία

Για πολλούς ανθρώπους, βεβαίως, που δεν είναι ειδικοί, οι όροι αυτοί είναι εντελώς άγνωστοι. Είναι όμως όροι που αποτελούν κατακτήσεις του σύγχρονου πολιτισμού και αφορούν την προστασία της ανθρώπινης ζωής και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, σε καταστάσεις έκτακτες, που κανείς από εμάς δεν θα ήθελε ποτέ να ζήσει. Καταστάσεις που έζησαν βεβαίως και οι δικοί μας πρόγονοι, γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι υπήρξαμε έθνος μεταναστών και προσφύγων σε πολλές φάσεις της ιστορίας μας.

Ωστόσο,

όσο ανθρωπιστές και να είμαστε,

όσο και να τιμούμε τις παραδόσεις της ελληνικής φιλοξενίας και τις αυθεντικές αξίες του ελληνικού πολιτισμού,

όσο κι αν έχουμε να επιδείξουμε κορυφαία και συγκινητικά παραδείγματα αλληλεγγύης στους πονεμένους ανθρώπους είτε από άτομα, είτε από συλλογικότητες,

η πραγματικότητα μας συμπιέζει αφόρητα.

Δεν μπορεί η Ελλάδα να σηκώσει μόνη της ένα πρόβλημα που δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό.

Οι πολίτες της χώρας μας δεν ανησυχούν επειδή είναι ρατσιστές ή ξενοφοβικοί ή ακροδεξιοί. Οι περισσότεροι δεν είναι. Ανησυχούν επειδή δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει λύση και έχει χαθεί ο έλεγχος.  Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στην διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια, στην κακοδιαχείριση και στην ταλαιπωρία των ανθρώπων που εισέρχονται στην Ελλάδα.

Σεβόμαστε, βεβαίως, το διεθνές δίκαιο και τις υποχρεώσεις της χώρας, αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε έναν Ερντογάν, ο οποίος μας εκβιάζει και μας απειλεί ωμά, ανοιγοκλείνοντας την στρόφιγγα όποτε θέλει.

Η συμφωνία Τσίπρα-Μέρκελ, που συνεχίζει να εφαρμόζει ο κ. Μητσοτάκης, δεν αποτελεί λύση. Τα νησιά μας δεν αντέχουν άλλο. Το βλέπουμε ήδη στη Σάμο, που η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από τη Μόρια. Γι΄αυτό έχουμε ζητήσει να αλλάξει η κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας ώστε οι επιστροφές μεταναστών να ισχύουν και για όσους μεταφέρονται στην ενδοχώρα.

Το πρόβλημα έχει δύο κυρίαρχες διαστάσεις:

1)            Η μία διάσταση είναι η ανθρωπιστική. Η παροχή διεθνούς προστασίας σε ανθρώπους που τη δικαιούνται, η αποφυγή της ταλαιπωρίας τους, ο σεβασμός στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

2)            Η δεύτερη διάσταση είναι η διαχειριστική. Είναι η αποτελεσματική προστασία των συνόρων μας, είναι υποχρέωση της ΕΕ να φυλάσσει τα σύνορά της με ενίσχυση της συναριοφυλακής, είναι η αναθεώρηση του Δουβλίνου, ακούσαμε τις  δηλώσεις Ζεερχώφερ, πρέπει να ακούσουμε με μεγάλη προσοχή την άμεση μετεγκατάσταση των προσφύγων στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, η συνολική ευρωπαϊκή αντιμετώπιση του προβλήματος των προσφυγικών ροών με προληπτικές δράσεις που θα στοχεύουν στα αίτια και όχι στα συμπτώματα της μετανάστευσης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το Κίνημα Αλλαγής υπερψηφίζει το νομοσχέδιο επί της αρχής για το λόγο ότι πρόκειται για ενσωμάτωση οδηγιών της ΕΕ και για κωδικοποίηση σε ενιαίο κείμενο διαφορετικών νομοθετηματων που συνθέτουν το προστατευτικό πλαίσιο των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων.

Από την άλλη όμως δεν γίνεται να μην εκφράσουμε τις ανησυχίες μας σε επιμέρους άρθρα του νομοσχεδίου, καθώς σε αυτά υπάρχει καταπάτηση των βασικών δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο, αλλά και εγγυήσεων του διεθνούς δικαίου, στα όρια ή και εκτός ορίων του ευρωπαϊκού δικαίου.

Εκτός από την αυστηροποίηση επί της ουσίας του νομοσχεδίου, υπάρχει και η αυστηροποίηση ως προς την αύξηση των κρατήσεων.

Φαίνεται ότι όλη την φιλοσοφία του νομοθετήματος, την διέπει μία αντίληψη που θεωρεί ότι με την κράτηση θα μπορέσουμε να μετριάσουμε το πρόβλημα.

Από καθαρά νομοτεχνική άποψη υπάρχουν κανόνες στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, στους οποίους θα προσκρούσει το νομοθέτημα, όταν η κράτηση αυτή θα μπορεί να φτάνει τους 36 μήνες, μια σαφώς διοικητική κράτηση. Τρία χρόνια συνολικά, την στιγμή που η προφυλάκιση με απόφαση ποινικού δικαστηρίου στην ελληνική έννομη τάξη, φτάνει μόλις τους 18 μήνες.

Η προσφυγή στη διοικητική κράτηση (άρθρο 46), ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού των αλλοδαπών είναι μία μέθοδος ήδη δοκιμασμένη από τη Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν και ενέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει στην μαζική παραγωγή διοικητικά κρατούμενων αλλοδαπών και την, εν τέλει, μακρόχρονη παραμονή των ανθρώπων αυτών στη χώρα και όχι την άμεση επιστροφή τους.

Η κατασκευή και συντήρηση κέντρων κράτησης, καθώς και η φύλαξη ανθρώπων που διαβιούν σε αυτά έχει πολλαπλό κόστος:

1) κοστίζει ακριβά στον Έλληνα φορολογούμενο.

2) κοστίζει ακριβά για το θεσμικό κύρος της χώρας, όταν η Ελλάδα καταδικάζεται από το ΕΔΔΑ για απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης.

Το νομοσχέδιο αυτό, εισάγει πολύπλοκες διοικητικές διαδικασίες και κάποιες αμφίβολης συνταγματικότητας που αναμένεται να επιφέρουν περαιτέρω διοικητικές δυσλειτουργίες σε ένα ήδη επιβαρυμένο σύστημα.

Το σχέδιο αυτό φοβάμαι πολύ ότι θα αποδειχτεί ανεφάρμοστο, εάν δεν συνοδευθεί από ένα Επιχειρησιακό Σχέδιο που θα περιέχει στοιχεία, χρονοδιαγράμματα και προπαντός εναλλακτικά σενάρια, με βασική μεταβλητή τον αριθμό των εισερχομένων ανθρώπων από τη Τουρκία.

Κυρίες και κύριοι  συνάδελφοι,

νομίζω ότι κανείς δεν θέλει να επιστρέψουμε σε εποχές που τα αστυνομικά τμήματα ήταν γεμάτα από ανθρώπους οι οποίοι κρατούνταν διοικητικά, άλλοι έχοντας εξαντλήσει τα διοικητικά και ένδικα μέσα και άλλοι όχι σε συνθήκες  απαράδεκτες. Καταδικάστηκε η χώρα και, μάλιστα, δεν πετύχαμε και το στόχο των επιστροφών.

Κύριε και κύριοι συνάδερφοι,

Όποιες και αν είναι οι μεταξύ μας διαφορές ως προς το ποια πολιτική λύση βρίσκουμε περισσότερο αποτελεσματική, οφείλουμε να αντιληφθούμε πως η θεσμοθέτηση ενός νομοθετικού πλαισίου ολοκληρωμένου ως προς το εύρος του, ξεκάθαρου ως προς τις διατυπώσεις του, δημοκρατικού ως προς το περιεχόμενό του και βιώσιμου ως προς την ανάγκη ύπαρξης ενός σταθερού πλαισίου διεθνούς προστασίας, είναι παράμετροι για τις οποίες, κατά την γνώμη μου, είναι εφικτό να συμφωνήσουμε.

Μας βρίσκει αντίθετους ένα νομοσχέδιο

με γνώμονα τον εντυπωσιασμό,

με πρόταγμα την αυστηροποίηση,

με κόστος για τις ανθρώπινες ψυχές και

με κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο.

Στα μάτια των αθώων ψυχών που έχουν εγκλωβιστεί σε ξένες χώρες, μακριά από την πατρίδα τους που δεν τους προστατεύει, βλέπουμε την Σαραρέ Κχαντεμί. Η αθωωτική απόφαση που έλαβε από τον Άρειο Πάγο, ας μας υπενθυμίζει πως η Ελλάδα που προστατεύει όσους διώκονται είναι η Ελλάδα που προσδοκάμε.

Είναι η Ελλάδα που όλοι εμείς στο Κίνημα Αλλαγής θα αγωνιζόμαστε με κάθε κόστος.