Λιμενικό: Έλλειψη σε άνδρες και μέσα

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Για ελλείψεις σε προσωπικό κι επιχειρησιακά μέσα που δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών από θαλάσσης, αλλά έχουν ως αποτέλεσμα οι λιμενικοί καθημερινά να «ματώνουν» και να «υπερβάλλουν εαυτόν» για να αντεπεξέλθουν στο έργο τους, μιλά η Πανελλήνια Ένωση Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος (ΠΕΑΛΣ).

Σύμφωνα με την ΠΕΑΛΣ, κατά το 2015 σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες -μόνο κατά το τελευταίο τετράμηνο πέρυσι περισσότεροι από 600.000- έχουν περάσει από τις ακτές της Τουρκίας σε κάποιο από τα ελληνικά νησιά.

Και το 2016, ο μέσος όρος ημερησίων αφίξεων προσφύγων αυξήθηκε κατά 1.277%, σε σχέση με πέρυσι. Συγκεκριμένα, μόνο το διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου (20/3) έφτασαν σε ελληνικά νησιά 145.027 άτομα, δηλαδή περίπου 2.000 ημερησίως, από Λέσβο έως Καστελόριζο.

Παράλληλα, σε 2.931 περιστατικά το 2015 διασώθηκαν μέσα από το νερό 103.372 άτομα, ενώ ήδη το 2016 ο αριθμός των διασωθέντων έχει φτάσει τους 43.185.

Όλα αυτά την ώρα που, σύμφωνα με την ΠΕΑΛΣ η οποία επικαλείται τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, από τα 240 πλοία και σκάφη που διαθέτει συνολικά το Λιμενικό Σώμα, περίπου το 36% είναι ακινητοποιημένα, από τα επτά αεροσκάφη τα τέσσερα είναι σε ακινησία, ενώ από τα έξι ελικόπτερα, μόνο το ένα πετάει «λόγω καταπόνησης και δυσκολίας εύρεσης χρημάτων».

«Όταν πάνω από το 1/3 των επιχειρησιακών μέσων του Σώματος (πλωτά-εναέρια) είναι ακινητοποιημένα, με μικρές ή μεγαλύτερες βλάβες και ο μέσος χρόνος αποκατάστασής τους για διάφορους λόγους είναι μεγαλύτερος από τα διεθνώς παραδεκτά, τότε ο επιχειρησιακός βραχίονας του Σώματος είναι ακρωτηριασμένος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ομαλή διαχείριση των καθημερινά αυξανόμενων μεταναστευτικών ροών» σημειώνουν οι αξιωματικοί του Λιμενικού.

Τονίζουν ότι το πρόβλημα έγκειται στην παλαιότητα των μέσων, στην ελλιπή χρηματοδότηση για την τακτική συντήρησή τους, στην απουσία οργανωμένων επισκευαστικών βάσεων, καθώς η επισκευαστική βάση της Ελευσίνας κατ’ ουσίαν δεν λειτουργεί λόγω έλλειψης στελεχιακού δυναμικού και μέσων ενώ η αντίστοιχη της Θεσσαλονίκης έχει μείνει «στα χαρτιά», αλλά και στην καθυστέρηση προμήθειας ανταλλακτικών λόγω γραφειοκρατικών διαδικασιών.

Λιμενικές Αρχές πρώτης γραμμής είναι «στα κόκκινα» λόγω των ελλείψεων καταγγέλλει η ΠΕΑΛΣ. «Το Κεντρικό Λιμεναρχείο Μυτιλήνης που επανδρώνεται από 132 στελέχη και έχει στη διάθεσή του πέντε πλωτά περιπολικά σκάφη, το 2015 κλήθηκε να διαχειριστεί πάνω από 500.000 πρόσφυγες. Τον Ιούλιο του 2015 ένα από τα σκάφη του είχε 510 ώρες λειτουργίας μηχανής, δηλαδή οι μηχανές του λειτουργούσαν 17 ώρες το 24ωρο.

Ο Λιμενικός Σταθμός Καστελόριζου που αποτελείται από 10 στελέχη και διαθέτει ένα πλωτό μέσο, χωρίς καμία άλλη υποδομή, διαχειρίστηκε πάνω από 10.000 πρόσφυγες και μετανάστες.

Το Λιμεναρχείο Λέρου με 30 στελέχη και ένα πλωτό μέσο διαχειρίστηκε πάνω από 150.000 πρόσφυγες. Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες δεν έχει διαθέσιμο δικό του πλωτό περιπολικό μέσο, αλλά στην περιοχή επιχειρεί ένα σκάφος που έχει διατεθεί εκεί από άλλη Λιμενική Αρχή, αφήνοντας πλέον εκείνη την περιοχή χωρίς σκάφος».

«Δε φτάνει μόνο το υψηλό φρόνημα και ο ζήλος που επιδεικνύουν, αλλά απαιτείται επαρκές δυναμικό, κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή και επαρκής τεχνικός εξοπλισμός για να υπάρξει αποτέλεσμα στο κοπιώδες αυτό έργο της διάσωσης των προσφύγων» αναφέρει η Πανελλήνια Ένωση Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος, που προτείνει τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης.

Συγκεκριμένα, ζητά, μεταξύ άλλων, να χρηματοδοτηθεί απευθείας το Λιμενικό από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να αξιοποιηθούν οι κοινοτικοί πόροι (ΕΣΠΑ, Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας κλπ) για την ενίσχυση των πόρων του, του ανθρώπινου δυναμικού και των επιχειρησιακών μέσων του.

Να ενισχυθεί άμεσα η οργανική δύναμη του Λιμενικού με εξέταση της δυνατότητας απευθείας κατάταξης -καταρχάς 500 λιμενοφυλάκων- προς ενίσχυση των υπηρεσιών «πρώτης γραμμής».

Να συντονιστεί-οργανωθεί η ανά τακτά χρονικά διαστήματα ψυχολογική υποστήριξη των στελεχών που καλούνται να αντιμετωπίσουν πρωτόγνωρες συγκλονιστικές καταστάσεις και να αντιμετωπίσουν-διαχειριστούν την απόγνωση και τον σπαραγμό ενηλίκων και παιδιών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή.

Να επισπευσθούν, τέλος, οι τρέχουσες διαδικασίες προμήθειας νέων πλωτών και χερσαίων μέσων για την ενίσχυση των δομών, αλλά και να διατεθούν οικονομικοί πόροι για την προμήθεια ανταλλακτικών και τη συντήρηση των υπαρχόντων, μέσα από την απλούστευση των διαδικασιών προμήθειας.

Ταυτόχρονα, η ΠΕΑΛΣ θέτει και μισθολογικό ζήτημα για τα στελέχη της, που «με χαμηλούς μισθούς αναφορικά με το λειτούργημα που επιτελούν και απλήρωτη υπερεργασία, με ελλιπείς οργανικές συνθέσεις τόσο σε επιτελικό, όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο, χωρίς στοιχειώδη μέσα και εξοπλισμό, χωρίς φάρμακα και γιατρούς, χωρίς εξασφάλιση στέγης ή επιδότηση ενοικίου ή άλλες παροχές που θα συνέδραμαν υποστηρικτικά στη διαβίωσή τους, χωρίς το επίδομα παραμεθορίου που καταβάλλεται σε άλλους κλάδους, χωρίς κάποιο κίνητρο παραμονής στην παραμεθόριο όπως το δικαίωμα αναγνώρισης επιπρόσθετου της υπηρεσίας τους χρόνου για τα ασφαλιστικά ταμεία, εργάζονται κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, στα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης».