Πώς δύο φίλοι αρχισυνδικαλιστές στην πλάτη των εργαζόμενων έγιναν εχθροί

Μια φορά κι έναν καιρό στη Θεσσαλονίκη, όπου τα εργασιακά δικαιώματα καταστρατηγούνταν το ένα μετά το άλλο, τα λουκέτα έπεφταν βροχή και ο ΟΑΕΔ πλημμύριζε από νέους ανέργους, δύο «ηγέτες» του εργατικού συνδικαλισμού διαφέντευαν τις τύχες του Εργατικού Κέντρου και μαζί λαμβάναν αποφάσεις ή καλύτερα δεν λαμβάναν αποφάσεις υπέρ των εργαζόμενων.

 

Με την πάροδο του χρόνου οι δύο φίλοι έπαψαν πλέον να συνεργάζονται, καθώς η μία έγινε πρωτοκλασάτο κυβερνητικό στέλεχος και ο δεύτερος παρέμεινε στη θέση του να υπερασπίζεται -ας πούμε- τα δικαιώματα των εργαζόμενων.

 

Ο Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης και η Δέσποινα Χαραλαμπίδου, ο ένας από το ΠΑΣΟΚ, τιμονιέρης του ΕΚΘ μετά το θάνατο του Νίκου Γιαννόπουλου και η άλλη άτυπη ηγέτιδα και «σιδηρά κυρία» του ΣΥΡΙΖΑ στη Βόρεια Ελλάδα είχαν αγαστή συνεργασία στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, εθελοτυφλώντας στη σφαγή των εργαζόμενων στη διάρκεια του Μνημονίου και ακολουθώντας πιστά τη ΓΣΕΕ που ακολουθούσε και συνεχίζει να ακολουθεί πιστά τις εκάστοτε εργοδοσίες και μνημονιακές κυβερνήσεις. 

 

Η μοίρα το έφερε το πολύ καλά αμειβόμενο δίδυμο εξουσίας στο δ.σ. του ΕΚΘ -δεν πρόκειται για εθελοντική θέση- να σπάσει. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έφερε την άνοδο της κας. Χαραλαμπίδου και άλλων σκληροπυρηνικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας. Αλλωστε, η κα. Χαραλαμπίδου είχε αποκτήσει εμπειρία από τη συνεργασία της με το ΠΑΣΟΚ και αρκετοί (πρώην;) ΠΑΣΟΚοι συμμετέχουν στη διακυβέρνηση της χώρας, διατηρώντας πάρα πολύ καλές σχέσεις με την σημερινή Γ’ αντιπρόεδρο της Βουλής. 

 

Αποχαιρετώντας το δ.σ. του Εργατικού Κέντρου, η κα. Χαραλαμπίδου φρόντισε να διοριστούν δικοί της άνθρωποι εκεί, χωρίς να επιτρέψει στον εαυτό της να κάνει την εξαίρεση και να αναζητήσει αξιοκρατικά κριτήρια για τη στελέχωση συγκεκριμένων θέσεων εργασίας. Ευχήθηκε καλή συνέχεια στον κο. Τσαραμπουλίδη, εκείνος ευχήθηκε σιδηροκέφαλη για το νέο της κατα πολύ υψηλότερο δημόσιο αξίωμα από εκείνο που είχε στο δ.σ. του ΕΚΘ και καθένας συνέχισε το δρόμο του. 

 

Σήμερα, οι σχέσεις του πρώην διδύμου του ΕΚΘ βρίσκονται στο ναδίρ μετά από συνεργασία αρκετών χρόνων, η οποία ξεκίνησε λίγο πριν από την επιβολή του μνημονίου, όταν ήδη είχαν αρχίσει οι μαζικές απολύσεις και τα λουκέτα και συνεχίστηκε χωρίς παρατράγουδα για όσο καιρό το μνημόνιο εξαπλωνόταν στα σπίτια μας και στις ζωές μας. 

 

Το τελευταίο περιστατικό στην περιπετειώδη σχέση του πρώην διδύμου εξουσίας του συνδικαλισμού στη Θεσσαλονίκη που μετρά άπειρες ήττες στο πεδίο της μάχης για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων στάθηκε το θέμα των εργαζόμενων στην ΕΛΒΟ. 

 

Αντί να ασχοληθούν πώς θα προστατέψουν τους εργαζόμενους στην ΕΛΒΟ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν τις κόντρες που καταλήξανε στην τέλεια διάσπαση του όποιου εργατικού μετώπου υπήρχε στην Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων. 

 

Σε δήλωσή του ο κ. Τσαραμπουλίδης, αναφερόμενος στην υπόθεση, κατηγόρησε την ίδια την Χαραλαμπίδου, χωρίς να αναφέρει βέβαια το όνομά της, ότι παρεμβαίνει στο θέμα. 

««Κάποιοι θέλουν να δώσουν διαπιστευτήρια κομματικού συνδικαλισμού… λασπολογώντας».
«Δυστυχώς, δυο συγκεκριμένοι εργαζόμενοι, μέλη της παράταξης «Πρωτοβουλία για την Ενότητα Εργαζομένων ΕΛΒΟ» για τους δικούς τους καθαρά μικροκομματικούς λόγους […] μέσα από μια κατάπτυστη από το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος ανακοίνωση θέλησαν να πετάξουν λάσπη στον ανεμιστήρα για ανθρώπους οι οποίοι αγωνίστηκαν προκειμένου να μην κλείσει η ΕΛΒΟ» σημειώνει αρχικά ο κ. Τσαραμπουλίδης αναφερόμενος σε ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας που μιλούσε για

 

«ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟΥΣ ΜΕΣΙΤΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ».

 

Κατά τον πρόεδρο του ΕΚΘ ο παραπάνω χαρακτηρισμός ξεφεύγει από τα όρια της συνδικαλιστικής και πολιτικής αντιπαράθεσης και γίνεται προσωπική επίθεση και σπιλώνει πρόσωπα και υπολήψεις.

 

Στην συνέχεια, ο Π. Τσαραμπουλίδης καταγγέλλει πως η παράταξη «καθοδηγείται από την συνδικαλιστική κυβερνητική παράταξη ΜΕΤΑ, που έχει ολισθήσει στον κομματικό συνδικαλισμό. Γνωρίζουν καλά την γκεμπελίστικη μέθοδο της μισής αλήθειας και των μαγικών λέξεων που είναι χειρότερη από το μεγαλύτερο ψέμα».

 

Παράλληλα φωτογραφίζοντας την Δ. Χαραλαμπίδου ανέφερε «Η δράση της εν λόγω παράταξης υποκινείται από άνθρωπο που θήτευσε στο Ε.Κ.Θ. και σήμερα βρίσκεται στο ελληνικό Κοινοβούλιο και μάλιστα κατέχοντας σημαντική θέση. Ας ασχοληθεί με τα ζητήματα του τόπου, γι” αυτό άλλωστε την ψήφισε ο κόσμος. Και θα κριθεί, όπως όλοι μας εκ του αποτελέσματος!»

 

Η απάντηση της κας. Χαραλαμπίδου που τοπικά ΜΜΕ που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και στελεχώνονται αποκλειστικά και μόνο από κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να την αναγάγουν σε πρώτο θέμα έχει ως εξής:

 

«Δεν συνηθίζω να κάνω δηλώσεις αλλά η πρωτοφανής υπόδειξη του προσώπου μου από τον πρόεδρο του ΕΚΘ, με την ταυτόχρονη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, αλλά και η βαρύτητα του ατοπήματός του χρήζει απάντησης.

 

Αναρωτιέμαι μετά από τόσα χρόνια εργασίας και συνδικαλισμού στον ιδιωτικό τομέα, αν η υποστήριξη στο δικαστήριο, ως μάρτυρας, δύο εργαζομένων, στην προκειμένη περίπτωση δύο μελών του ΔΣ του σωματείου της ΕΛΒΟ που διώκονται για την δράση τους από τον κ. Τσαραμπουλίδη, αποτελεί κάτι το μεμπτό.

 

Από την άλλη ο «πρωτότυπος» κ. Τσαραμπουλίδης, που όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του δεν θα ασχοληθεί με τις ανακοινώσεις των εργαζομένων στην ΕΛΒΟ, ξέχασε ότι πρωτοτύπησε προ λίγων ημερών οδηγώντας ακριβώς αυτούς τους εργαζόμενους ενώπιον του ανακριτή. Να του θυμίσουμε ότι τέτοιες διαμάχες υπήρχαν πάντα στο συνδικαλιστικό κίνημα και πάντα τα προβλήματα λύνονταν πολιτικά, όχι κατασταλτικά και απευθυνόμενοι στην Δικαιοσύνη. Είναι η πρώτη φορά από τον εκδημοκρατισμό του εργατικού κινήματος που πρόεδρος του ΕΚΘ ασκεί δίωξη σε δύο συνδικαλιστές για πολιτικούς λόγους. Η επιλογή αυτή ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου ώστε κάθε ανακοίνωση σωματείου ή παράταξης να αποτελεί αντικείμενο μήνυσης. Ο κ. Τσαραμπουλίδης οφείλει να σκεφτεί καλά και να κλείσει τον δρόμο που άνοιξε.

 

Το πραγματικό πρόβλημα του κ. Τσαραμπουλίδη είναι ότι ο συνδικαλισμός αλλάζει, ότι συνεχώς ιδρύονται νέα σωματεία, δικτυώσεις εργαζομένων, νέες παρατάξεις που θέτουν ριζοσπαστικά αιτήματα και τις βάσεις για την αναγέννηση του συνδικαλιστικού – εργατικού κινήματος στο κοντινό μέλλον και αυτός δυστυχώς αποτελεί κομμάτι του παλιού.

 

Όσο για μένα να μην ανησυχεί, όσος και να είναι ο φόρτος εργασίας που πηγάζει από τη θέση της αντιπροέδρου της Βουλής, πάντα θα βρίσκω χρόνο για τους εργαζόμενους και τα σωματεία τόσο για να εκπροσωπώ τα αιτήματά τους στη Βουλή, όσο και για να βρίσκομαι πλάι τους, στους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους στο δρόμο, στον χώρο εργασίας και στα Δικαστήρια όταν χρειάζεται».

 

Αραγε σε ποιο βαθμό μπορεί να φτάσει η ανευθυνότητα στις τάξεις του εργατοπατερισμού αναρωτιόμαστε εμείς; Τί ωραία που είναι η καρέκλα, επίσης αναρωτιόμαστε, γιατί δυστυχώς δεν ξέρουμε πώς είναι να είσαι αργόμισθος και όχι μόνο να μην  κάνεις το αυτονόητο στη δουλειά που σου έχουν αναθέσει, αλλά αντίθετα να σκάβεις τον λάκκο αυτών, τους οποίους υποτίθεται ότι υπερασπίζεσαι; 

 

Τουλάχιστον, μπορούμε να πούμε ότι από την θητεία του μέχρι τώρα ο Τσαραμπουλίδης πέτυχε και κάποιες νίκες, αν και ασήμαντες, μπροστά στον τυφώνα των ηττών που δέχθηκε το εργατικό κίνημα της πόλης επί ηγεσίας του. Για την κα. Χαραλαμπίδου πάλι πολύ φοβόμαστε ότι ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το μπάχαλο και τον νεποτισμό και τις πελατειακές σχέσεις που είναι ορατές παντού στον ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης. Οπως μάθει κανείς όμως…κι αν από μικρός μαθαίνεις στα έτοιμα και στην καρέκλα δύσκολα ξεκολλάς από κάποιες κακές και σίγουρα αντιλαϊκές συνήθειες. 

 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr