Ξαναζωντάνεψε από σήμερα η «νέα» πλατεία Ομονοίας

Τα αποκαλυπτήρια της πλατείας Ομονοίας έγιναν το σήμερα το βράδυ παρουσία του δήμαρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη.

Τα φώτα του συντριβανιού άνοιξαν και τα νερά άρχισαν τον δικό τους χορό, ενθουσιάζοντας όσους βρίσκονταν εκεί.

Αρκετός ήταν ο κόσμος που έδωσε το παρών στα αποκαλυπτήρια της πλατείας Ομονοίας, χειροκροτώντας την αλλαγή στην όψη του εμβληματικού τοπόσημου της Αθήνας.

Το σκηνικό στο κέντρο της πόλης έχει αλλάξει και στο γκρίζο, μελαγχολικό τοπίο,θέση πήρε ένας πανέμορφος χώρος πρασίνου.

Στο κέντρο της πλατείας Ομονοίας, εκτός από το συντριβάνι, στέκει επιβλητικό και το μεταλλικό γλυπτό με τους κύκλους του Γιώργου Ζογγολόπουλου το οποίο αποκαταστάθηκε με χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.

Με μια συγκινητική ανάρτηση μέσα από μια διήγηση του πατέρα του Παύλου Μπακογιάννη ,ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, γράφει ένα νοσταλγικό κείμενο που συνδέει την ιστορική βαρύτητα της πλατείας με το σήμερα.

Δείτε την ανάρτηση του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη

««Τράβα στην Ομόνοια», του είχε πει ο θείος του «και όλο και κάποιον γνωστό θα βρεις». Τέλος της δεκαετίας του ‘50, ο πατέρας μου, για πρώτη φορά, παίρνει το ΚΤΕΛ για Αθήνα. Με μια καρό βαλίτσα στο χέρι, σήμα κατατεθέν ότι είναι από επαρχία, μετά από 7,5 ώρες, φτάνει στην Ομόνοια. Αντικρίζει ένα πολύβουο μελίσσι ανθρώπων. Ήμασταν παιδιά, αλλά θυμάμαι την περιγραφή: Πλανόδιοι πωλητές διαφήμιζαν την πραμάτεια τους, από τσατσάρες και τρανζίστορ μέχρι κουλούρια και σάμαλι. Τα περίπτερα ήταν τόσο γεμάτα από πράγματα που φοβόσουν ότι θα καταρρεύσουν. Άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους και πολλοί νέοι με την ίδια καρό βαλίτσα έψαχναν τον δρόμο τους. Στη μέση της πλατείας, ένα μεγάλο σιντριβάνι δρόσιζε την ατμόσφαιρα και ενίοτε και το πρόσωπό σου. Γύρισε την πλατεία τουλάχιστον 30 φορές. Εκεί που στάθηκε όμως και πέρασε δυο ώρες ήταν στις ηλεκτρικές σκάλες. Τις ανέβαινε και τις κατέβαινε, προσπαθώντας να σκεφτεί τι θα έγραφε στον πατέρα του, τον παπά, για να τις περιγράψει. Αισθανόταν, μας έλεγε, δεκαετίες μετά, πως αφού έφτασε εδώ, όλα είναι δυνατά. Στο σήμερα, που όλα τριγύρω αλλάζουν και που η κεντρική πλατεία της πόλης έχει πολλές σημειολογίες, ένα μένει ίδιο: Η αισιοδοξία της Ομόνοιας. Και η συμβολική της διάσταση ως απάντηση στην ανισότητα. Αυτή η πλατεία συνδέει το χθες με το σήμερα και το αύριο, την κάτω Αθήνα με την πάνω. Τη μνήμη και το όνειρο. Κι ως τέτοια μας ξανασυστήνεται, παντοτινό σύμβολο ελπίδας».