Ανάπτυξη αλά Σόιμπλε
ΦΩΤΟ: REUTERS/FABRIZIO BENSCH
Επιμένει η κυβέρνηση και τα κατά τόπους παπαγαλάκια της να μας σερβίρουν το παραμύθι της ανάπτυξης, τη στιγμή που τίποτα δεν δείχνει προς τα κει, αλλά αντίθετα, όλα δείχνουν ότι έρχεται η πλήρης χρεωκοπία της χώρας. Η κυβέρνηση δήθεν αντιστέκεται στις απαιτήσεις των δανειστών, αλλά όταν ακούγεται μια κορώνα πχ για την επιστροφή της δραχμής, ενώ επιφανειακά η κυβέρνηση το αποκλείει, παράλληλα τροφοδοτεί τη συζήτηση για το θέμα. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν πήρε θέση στη Βουλή για τις δηλώσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου για τη δραχμή, Νίκου Ξυδάκη. Αφέθηκαν οι δηλώσεις αυτές να αιωρούνται και παράλληλα να τροφοδοτείται η συζήτηση γύρω από το θέμα. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προσπαθεί να μας περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα για την ίδια όμως, τις απαιτήσεις των δανειστών που είναι έτοιμη να υπογράψει. Γιατί, ενώ αρχικά μας έλεγε ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της για τη β’ αξιολόγηση, τώρα ομολογούν ότι έλεγαν ψέματα στον ελληνικό λαό. Ότι, όπως ομολογούν και οι ίδιοι πλέον, έχει εκπληρωθεί μόνο το 1/3 από τις υποχρεώσεις της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές. Άλλο 1/3 έχει συμφωνηθεί αλλά δεν έχει υλοποιηθεί.
Και απομένει 1/3 που αφορά “…στο αγεφύρωτο -προς το παρόν- χάσμα κυβέρνησης – θεσμών στα εργασιακά, τα δημοσιονομικά και τα ενεργειακά, τα οποία, όπως τονίζει και το Μέγαρο Μαξίμου, αποτελούν και το επίδικο των διαβουλεύσεων για τη β’ αξιολόγηση.
Γι αυτό και προσπαθούν να σερβίρουν κουτόχορτο στον ελληνικό λαό. Ότι δήθεν θα προστατέψουν την εργασία με συλλογικές συμβάσεις, με έλεγχο των ομαδικών απολύσεων και με αποτροπή του λοκ άουτ των επιχειρήσεων. Αλλά, όπως προκύπτει, κανείς από τις παραγωγικές τάξεις (βιομηχανικές και επιμελητηριακές Οργανώσεις) δεν έχει θέσει θέμα λοκ αουτ, ομαδικών απολύσεων ή όρων για συλλογικές συμβάσεις. Και πώς να το κάνουν, όταν βλέπουν ότι και χωρίς όλα αυτά, 60.000 λουκέτα μπήκαν μόνο το 2016. Αυτό που δεν λένε είναι ότι το μόνο, που όντως έχει τεθεί, είναι ο θεσμός της διαιτησίας στις εργασιακές διαφωνίες επειδή πρόκειται για πεντακάθαρα “σικέ” όργανο. Η διαιτησία αποδεδειγμένα εκπροσωπεί μόνο τα συμφέροντα των κυβερνήσεων και της πολιτικής τους. Τα ίδια και στο ενεργειακό. Η κυβέρνηση παριστάνει πως “κοντράρει” τους θεσμούς διατηρώντας (δήθεν) τα κρατικά μονοπώλια ενέργειας ( ΔΕΗ – ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ – ΔΕΣΜΗΕ – ΕΛΠΕ). Όταν στη πραγματικότητα η κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου είναι απαίτηση της Κομισιόν και των οδηγιών της για τις οποίες μας έχει παραπέμψει και στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου. Στα δημοσιονομικά, οι δανειστές ζητάνε περικοπές σε μισθούς και επιδόματα, κρατικών υπαλλήλων, απολύσεις και κλείσιμο όλων των άχρηστων Οργανισμών. Θα υπογραφούν κι αυτά, γιατί το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει το ΣΥΡΙΖΑ, είναι να του εξασφαλίσουν παράταση στην εξουσία. Το ίδιο θέλουν και οι ΑΝΕΛ που βλέπουν ότι, αν γίνουν εκλογές, τη Βουλή θα τη βλέπουν μόνο απ’ έξω.
Και καταλήγουμε να βαράει νταούλια ο Σόιμπλε και να χορεύει η κυβέρνηση στο ρυθμό που επιβάλλουν ο ίδιος και οι δανειστές.
Τίποτα λοιπόν δεν υπάρχει που να οδηγεί στην ανάπτυξη. Γιατί με φορολόγηση των επιχειρήσεων στο 29%, κανείς δεν πρόκειται, αλλά ούτε και μπορεί, να ανοίξει μια επιχείρηση στην Ελλάδα. Θα την ανοίξει στη γειτονική Βουλγαρία, αλλά όχι στην Ελλάδα. Δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να το κάνει αυτό. Γιατί, αν το κάνει, κάνει κακό στον εαυτό του και στην επιχείρησή του. Είναι σαν να κάνει ένα καράβι για να ταξιδέψει, στο οποίο επίτηδες αφήνει ανοιχτή μία μεγάλη τρύπα. Κανένας, όσο κι αν θέλει να είναι πατριώτης, δεν θα κάνει κάτι τέτοιο. Κάποιος που λογάριαζε να αναβαθμίσει πχ ένα εργοστάσιο παραγωγής γιαουρτιού στην Ελλάδα, τον συμφέρει να μεταφέρει το υπάρχον στο εξωτερικό, αν μπορεί, και να το αναβαθμίσει εκεί ώστε να πάρει πίσω τα χρήματά του πολύ νωρίτερα. Με τις αλλαγές που κάνουμε συνέχεια εδώ, μπορεί και να μην τα πάρει ποτέ στην Ελλάδα, οπότε γιατί να τα χαρίσει στο κράτος; Όσες προϋπάρχουσες της κρίσεως επενδύσεις δεν μπορούσαν να μεταφερθούν στο εξωτερικό, αφέθηκαν χωρίς αναβαθμίσεις ώσπου να απαξιωθούν πλήρως και τότε να χαθούν και οι υπάρχουσες θέσεις εργασίας που προσέφεραν στην κοινωνία. Η απώλεια επιστροφών κεφαλαίου δυο ετών ανά εξαετία, με τις μισές αποσβέσεις κιόλας, είναι καθοριστική για την λήψη απόφασης ενός επενδυτή, και άρα προκαλεί ματαίωση της επένδυσης!
Ως και 90% των επενδυτικών σχεδίων καθίστανται ανέφικτα με τον διπλασιασμό της φορολογίας από 15% στο
29%. Γι’ αυτό και πολλές χώρες που αληθινά θέλουν Ανάπτυξη, δίνουν μια πενταετία αφορολόγητη στις νέες επενδύσεις, ώστε να προσελκύσουν επενδύσεις που διαφορετικά δεν θα ρίσκαραν να κάνουν οι επενδυτές. Ως και δεκαπλάσιες επενδύσεις! Οι έννοιες “επενδυτής” και “ηλίθιος” είναι ασύμβατες. Όπως δεν θα έρθουν επενδύσεις με το παρόν φορολογικό πλαίσιο, δεν πρόκειται θα έρθει και ανάπτυξη, και δεν πρόκειται να μειωθεί η ανεργία, αλλά αντιθέτως όταν απαξιωθούν οι προϋπάρχουσες επενδύσεις θα αυξηθεί κιόλας στο 50% ή παραπάνω. Τα υπόλοιπα είναι ψέματα.
