Χαρίζουν χρήματα στις τράπεζες των μεγάλων σκανδάλων

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με τις τράπεζες αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως η χώρα απέχει πολύ από το να θεωρηθεί ένα κανονικό κράτος στο οποίο ισχύει η ισονομία και η Δικαιοσύνη παρεμβαίνει όταν υπάρχουν παρανομίες. Αντί λοιπόν, να εφαρμοστούν οι νόμοι και να μπουν στη φυλακή όλοι όσοι ευθύνονται για σκάνδαλα που στοίχισαν πολλά εκατομμύρια στον ελληνικό λαό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση προστατεύουν με νύχια και με δόντια τις τράπεζες και συναγωνίζονται ποιος θα τις δώσει περισσότερα χρήματα για να συνεχίζουν να υπάρχουν χωρίς να υπηρετούν τον στόχο για τον οποίο δημιουργήθηκαν, τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας.

Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός έχει κοντή μνήμη και ενδεχομένως έχει ξεχάσει τα σκάνδαλα στα οποία ενεπλάκησαν οι τράπεζες την τελευταία δεκαετία. Οι εισαγγελείς Πεπόνης και Μουζακίτης ερευνούσαν τα μη πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ», τις χρηματοδοτήσεις των κομμάτων και τα CDS, τα περίφημα ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων, την παραποίηση των στοιχείων του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από την ΕΛΣΤΑΤ, τις καταγγελίες του πρώην υφυπουργού οικονομικών Δημήτρη Κουσελά για την ύπαρξη λίστας φοροφυγάδων την οποία δεν αξιοποίησε ο κ. Βενιζέλος, τις καταγγελίες Σπινέλη για ύπαρξη παραμηχανισμού εντός του υπουργείου που αδρανοποιεί την διαδικασία είσπραξης προστίμων που επιβλήθηκαν μέσω του προγράμματος ΗΦΑΙΣΤΟΣ και τις καταγγελίες για τις παράνομες «εκπτώσεις» (4-4-2) που εφαρμόζουν εφοριακοί για τις πληρωμές οφειλών στο Δημόσιο. Ενώ πλησίαζε η ώρα να απαγγείλουν κατηγορίες οι κύριοι Πεπόνης και Μουζακίτης παραιτήθηκαν καταγγέλλοντας παρεμβάσεις στο έργο τους. Συγκεκριμένα ως υπεύθυνο για την παραίτησή τους οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς Σπύρος Μουζακίτης και Γρηγόρης Πεπόνης κατονόμασαν τον Βαγγέλη Βενιζέλο.

Ακολούθησε το περίφημο πόρισμα Καλούδη στο οποίο αποκαλυπτόταν ότι οι τράπεζες δάνειζαν με «αέρα» σε πολιτικά κόμματα και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να στηρίζουν συγκεκριμένες πολιτικές και συμφέροντα. Επιπλέον, τα ίδια ΜΜΕ υποστήριζαν τις ασκούμενες πολιτικές των κομμάτων. Παράλληλα, τα πολιτικά κόμματα έπαιρναν θαλασσοδάνεια μέσω των διορισμένων διοικήσεων των τραπεζών από τους ίδιους τους κυβερνώντες και τέλος για τα θαλασσοδάνεια υπάρχουν ποινικές ευθύνες πολιτικών και τραπεζικών στελεχών καθώς και υψηλόβαθμων στελεχών μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων. Φυσικά για να σωθούν οι πολιτικοί και για να σιγουρευτούν ότι δεν θα ανοίξουν τα στόματα προχώρησαν στην ψήφιση του άρθρου 78 του ν.4146/2013, με το οποίο εντελώς παράνομα και αντισυνταγματικά δίνουν ασυλία στους τραπεζίτες για όλα τα εγκλήματα που διέπραξαν.

Ακολούθησε η εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τα θαλασσοδάνεια σε κόμματα και ΜΜΕ, όπου ενώ προέκυψε «παραβίαση σημαντικών κανόνων ασφαλείας» των τραπεζών στα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ, το πόρισμα της πλειοψηφίας που δεν καταλήγει σε ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων!

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο, όχι μόνο τα σκάνδαλα που υπάρχουν στον τραπεζικό χώρο, αλλά και την συγκάλυψη των παρανομιών από το συνένοχο και συνυπεύθυνο πολιτικό σύστημα.

Αυτές λοιπόν τις τράπεζες, που αντί να χρηματοδοτούν την ελληνική οικονομία, χρηματοδοτούν αποκλειστικά πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ, αποφάσισαν να σώσουν με τα μνημόνια εις βάρος του ελληνικού λαού. Όσο δεν αλλάζει το πολιτικό κατεστημένο της διαπλοκής, θα συνεχίζεται και η άνευ λόγου διατήρηση των τραπεζών, που θα συνεχίσουν να παίρνουν χρήματα του λαού ως ανακεφαλαιοποίηση ή ως αύξηση κεφαλαίου, είτε με μνημόνιο είτε με με ενισχυμένη εποπτεία…