Εκλογές Τοπική Αυτοδιοίκηση 2019 Θεσσαλονίκη, Ελλάδα: Οσία Σιγιουλτζή-Ρουκά (Σίσσυ)

“…δεν έχω την αξίωση να είμαι η πρώτη, η δεύτερη ή η τρίτη στη λίστα σου. Μου αρκεί που με θέλεις για Φίλη! Ευχαριστώ που είμαι!” Χ.Λ.Μπόρχες // Ας ευχηθούμε Φίλοι μου ότι από σήμερα θα κάνουμε όλοι ότι περνάει από το χέρι μας, γιατί Εδώ, σε αυτή την ευθεία γραμμή, χτυπά η καρδιά του πολιτισμού της Θεσσαλονίκης, γεμάτη ανεκτίμητους θησαυρούς, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Την Κυριακή 26 Μαΐου 2019, μέρα εκλογών για τη χώρας μας, ολοκληρώνεται ένας σημαντικός αγώνας για όλους εμάς που με ευγενή άμιλλα και αγάπη για τον τόπο μας συμμετέχουμε στα ψηφοδέλτια της τοπικής αυτοδιοίκησης. Κατά τη διάρκεια της ευρύτερης προεκλογικής περιόδου μου δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσω αξιόλογους συνανθρώπους μου, συναγωνιστές και με αρκετούς από αυτούς να γίνουμε φίλοι.

Εδώ και 5 τουλάχιστον χρόνια εγώ και η οικογένεια μου τραβούσαμε μια μοναχική πορεία για την καθαριότητα, την τάξη και την ευνομία της γειτονιάς μας, ορμώμενοι κυρίως από την αγωνία μας για τα παιδιά μας και τα παιδιά των φίλων που βλέπαμε ότι θα μεγαλώσουν σε μια “πολύ διάσημη” γειτονιά της πόλης μας, διάσημη για τα αρχαία, τα μνημεία της, την φυσική ομορφιά και πλεονεκτική της θέση, αλλά διάσημη και για όλα τα άσχημα και τα στραβά της μοίρας της. Μέσα από αυτή τη διαδικασία αντιληφθήκαμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Το ίδιο διάστημα δημιουργήθηκαν σύλλογοι και σωματεία με σκοπό ακριβώς ίδιο με το δικό μας, δηλαδή την επικράτηση της κοινής λογικής στη χρήση του δημόσιου χώρου, της περιοχή του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης, από όλους τους κατοίκους, περαστικούς, καταστηματάρχες, τουρίστες και θαμώνες πάσης φύσεως.

Γι αυτό λοιπόν ζητώ την ψήφο σας, ενωμένοι, εκπροσωπώντας σας, να πετύχουμε “δυστυχώς” το αυτονόητο, ώστε η όμορφη γειτονιά μας να γίνει όπως της αξίζει. Για το ιστορικό κέντρο, το Α’ Δημοτικό Διαμέρισμα Θεσσαλονίκης! Οσία Σιγιουλτζή-Ρουκά (Σίσσυ) | Υποψήφια Κοινοτική Σύμβουλος | Α’ Δημοτικό Διαμέρισμα Θεσσαλονίκης | Νίκος Ταχιάος “Θεσσαλονίκη Υπεύθυνα”!

Θερμά ευχαριστώ όλους τους συγγενείς, φίλους και συνεργάτες για τη βοήθεια, την υποστήριξη και την αγάπη τους! Να ζούμε ευγενώς! Να δημιουργούμε ουσιωδώς!

Κλείνοντας μοιράζομαι μαζί σας ένα άρθρο διαχρονικής αξίας και υψίστης σημασίας ενόψει των ημερών:

“Απολιτικός ή απολίτικος, ένα επίθετο πολυφορεμένο, μιας και θα ακούσεις πολύ κόσμο να αυτοχαρακτηρίζεται κομπορρημονώντας ως τέτοιος. Με τη στενή του έννοια ο όρος χαρακτηρίζει εκείνον που δεν ασχολείται με την πολιτική και κατ’ επέκταση δεν επηρεάζεται από αυτή.

Παραφράζοντας τον Αριστοτέλη εμείς θα λέγαμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι είτε ζώο, είτε θεός. Πώς ένα άτομο που αποτελεί μέρος ενός όλου μπορεί να ζει και να δρα ανεπηρέαστο; Ο apolitique πήγε σχολείο, εργάζεται ή είναι άνεργος, χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ ή έχει αυτοκίνητο, πληρώνει ή δεν πληρώνει φόρους, αγοράζει ψωμί ή παντεσπάνι, πάει στον κινηματογράφο.

Δε ζει σε σπηλιά τρώγοντας ακρίδες. Στην πραγματικότητα σπανίως δεν ψηφίζει – ως λέει – αυτό που έχει μάθει από το σπίτι, αλλά η άγνοιά του ως προς τα πολιτικά πράγματα, η αδιαφορία του για το συλλογικό καλό, η κοινωνική του ανευθυνότητα τον καθιστούν αδύναμο να παραδεχτεί τις πραγματικές αιτίες και τον οδηγούν στην υιοθέτηση και προβολή μιας απολιτικής στάσης, την οποία το ίδιο το πολιτικό σύστημα γέννησε για να θρέψει την ατομική υπερηφάνεια αυτού του ανθρώπου.

Ο Χίτλερ στήριξε τη δύναμή του σε ανθρώπους απολιτικούς. Αδιάφορες ως τότε μάζες, προσιτές σε ιδεολογίες υποτιθέμενης πολιτικής αντίδρασης. Το πόσο απολιτική εν τέλει κατέστη αυτή η στάση για την παγκόσμια ιστορία είναι φανερό.

Τα τελευταία άγρια χρόνια για την Ευρώπη το “βολικό –απολιτικό” έχει πάλι πάρει τα πάνω του, έχει φτιάξει μέχρι και κόμμα. Τι είπες; Σχήμα οξύμωρο; Μα φυσικά, αφού τα πάντα στη ζωή έχουν να κάνουν με την πολιτική, ακόμη και ίδια η άρνηση αυτής. Είναι απάτη του Εγώ και αυτοπροβολή η πεποίθηση πως δεν επηρεάζεται το άτομο από τις κοινωνικές διεργασίες και τους μετασχηματισμούς. Το όλο προηγείται του μέρους, όσο κι αν θεωρεί κανείς τον εαυτό του μοναδικό και υπερβολικά σημαντικό.

Ο απολιτικός θα σου πει, ότι δεν ασχολείται, δεν τον αφορά, όλοι ίδιοι είναι, εκείνος δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, τους έχει σιχαθεί πια. Και δεν είσαι εσύ καλύτερός του επειδή κάθεσαι κι ασχολείσαι π.χ. με τους μετανάστες. Πας και διαδηλώνεις και εκείνος αργεί στο γραφείο. Η εσωτερική του σύγκρουση όταν τον φέρεις προ των ευθυνών του θα φέρει στο φως μια επιθετικότητα που δεν αρμόζει στην υποτιθέμενη πασιφιστική στάση, την οποία ευαγγελίζεται.

Το παρόν πολιτικό σύστημα τρέφεται από τον απολιτικό και για αυτό και τον προωθεί, τον προβάλλει και τον κανακεύει. Η απαξίωση της πολιτικής από τον πολίτη, είναι ιδανική για να κάνει τη δουλειά της ατάραχη η εξουσία. Ασχολήσου με τα μικρά κι ασήμαντα καθώς τα άλλα είναι ακατόρθωτα κι αδύνατα.

Αγαπητέ απολιτικέ μια συμβουλή για να μην αυταπατάσαι, το να λες: «Δε μ’ απασχολεί η πολιτική», είναι σαν να λες : «Δε μ’ απασχολεί η ζωή» (Jules Renard).” Μαρία Παρέντη, http://www.nostimonimar.gr

Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά MA, BA, φιλόλογος – συγγραφέας – ραδιοφωνική παραγωγός.