Ελένη Κικίδου. Η διαισθητικός που άφησε εποχή

Ηταν ένα από τα πιο κρύα βράδια του Χειμώνα του 1941 και η Ελένη Κικίδου, 16 μόλις ετών τότε, πήρε μετά από πολλή σκέψη μια μεγάλη απόφαση: Να συναντήσει τον Αχιλλέα Ζούπα, μέλος τότε στην Αντίσταση για να λάβει ενεργό συμμετοχή στον αγώνα κατά των κατακτητών.

Άλλωστε, αυτό το μοναδικό χάρισμα που κατείχε , έπρεπε να τεθεί στην υπηρεσία των Ελλήνων που αγωνιζόταν για την Ελευθερία τους.

«Το ραντεβού μας ήταν στην πλατεία Κοτζιά, πίσω από το σημερινό Δημαρχείο της Αθήνας» , μου διηγόταν χρόνια αργότερα η Ελένη Κικίδου, η γυναίκα που έπαιξε το ρόλο της Μάτα Χάρι στην Κατοχή.

Η Ελένη Κικίδου, ήταν ήδη γνωστή στο κοινό της Αθήνας, πριν σκεπάσει την Ελλάδα το μαύρο σύννεφο της Κατοχής.

Είχε λάβει μέρος στα πειράματα της περίφημης ομάδας του Άγγελου Τανάγρα, μιας ομάδς επιστημόνων που ερευνούσαν διεξοδικά τα παραψυχολογικά φαινόμενα εκείνη την περίοδο, προσπαθώντας να διαλύσουν τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες που οδηγούσαν ανθρώπους σε μικρές κυρίως κοινωνίες στα άκρα.

Ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος σκόρπισε τους ανθρώπους και το έργο τους στα τέσσερα σημεία της γης. Τίποτε δεν ήταν πια το ίδιο. Τα χαρισματικά άτομα, οι διαισθητικές γυναίκες που λάμβαναν μέρος σε πειράματα τηλεπάθειας μακράς αποστάσεως προσπαθούσαν τώρα να επιβιώσουν. Το ίδιο και η Ελένη , η μικρότερη σε ηλικία μαθήτρια της ομάδας του Άγγελου Τανάγρα, που κατείχε το χάρισμα της διαίσθησης και «έβλεπε» όσα οι περισσότεροι δεν μπορούν να δουν.

«Προσπαθούσαμε όλοι να επιβιώσουμε με κάθε τρόπο. Θυμάμαι έβλεπα στους δρόμους γυμνά παιδάκια πάνω σε αυτοσχέδια κάρα να γυρνούν στους δρόμους ψάχνοντας για ένα ξεροκόμματο ή κανένα φρούτο που θα μπορούσε να έχει πέσει από τα φορτηγά των κατακτητών. Μετά τα ίδια κάρα ήταν γεμάτα πτώματα. Ο ήχος της ρόδας που κυλούσε στο δρόμο μου έρχεται ακόμη και τώρα στο μυαλό…», διηγόταν η Ελένη Κικίδου, μια διαισθητικός που άφησε εποχή.

«Δεν ξέρω αν μ ερωτεύτηκε ο Στρατηγός Τζελόζο. Δεν ξέρω αν μου είχε αδυναμία. Θυμάμαι όμως πως κάποια στιγμή με ρώτησε: Τι θέλεις Έλενα; Κι εγώ του απάντησα. Τρόφιμα για να μαγειρέψω για τους ανθρώπους της γειτονιάς μου». Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα συσσίτια που δημιούργησε η Ελένη Κικίδου σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής.

Κάπως έτσι ενεπλάκη και με την Ελληνική Αντίσταση:

«Θέλουμε και κάτι άλλο από σένα», της είπε εκείνο το βράδυ , πίσω από την πλατεία Κοτζιά ο Αχιλλέας Ζούπας…

«Επρεπε να πείσω τον Στρατηγό Τζελόζο να απελευθερώσει τρεις αντάρτες που πολεμούσαν στην Ηπειρο. Έλαβα γράμμα και από την αδελφή του ενός. Η θέση μου ήταν δύσκολη.Ήξερα ότι έπαιζα με τη φωτιά. Είχα όμως ένα χρέος»…διηγόταν η Ελληνίδα «Μάτα Χάρι» που έπαιξε το δικό της ρόλο στη διάρκεια της Κατοχής.

Η Ελένη Κικίδου συνελλήφθη και μεταφέρθηκε σε φυλακές στην Ιταλία, μετά την είσοδο του Γερμανικού Στρατού στην Αθήνα…

Χρησιμοποιώντας το χάρισμά της, κατόρθωσε να δραπετεύσει και έμεινε για ένα διάστημα μαζί με Ιταλούς αντάρτες κρυμμένη για να μεταφερθεί μετά στην Αίγυπτο απ όπου επέστρεψε τελικά μετά την απελευθέρωση στην Ελλάδα.

«Βρήκα μια Αθήνα κατεστραμμένη. Και το σπίτι μου είχε περάσει σε χέρια…μαυραγοριτών. Στα χρόνια του Πολέμου τα χάσαμε όλα. Και ξεκινήσαμε ξανά από την αρχή…Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Τα χρόνια που σφράγισαν μια ολόκληρη γενιά. Υπήρχε όμως και τότε ακόμη , ανθρωπιά» έλεγε.

Η άγνωστη δράση της Ελληνίδας διαισθητικού στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου όπως και η συγκλονιστική της ιστορία, παρουσιάζεται στο βιβλίο «Ελένη Κικίδου. Η διαισθητικός που άφησε εποχή» και θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο από τις εκδόσεις Αρχετυπο.