Εξωδικαστικός: η πλήρης αποτυχία
Όταν ανακοινώθηκε μετά Βαΐων και Κλάδων από την κυβέρνηση η λειτουργία της πλατφόρμας του Εξωδικαστικού Μηχανισμού Ρύθμισης Οφειλών, πολλές ήταν οι επιχειρήσεις που ήλπιζαν να ρυθμίσουν τα χρέη τους και να μην αναγκαστούν να κλείσουν και να απολύσουν τους εργαζομένους. Από την πρώτη στιγμή ο πρόεδρος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Β. Ελλάδος κ. Χαράλαμπος Περβανάς, μιλώντας στη Βουλή, απέδειξε το αδιέξοδο του εξωδικαστικού και κατέθεσε εμπεριστατωμένες τις ενστάσεις του Συλλόγου, οι οποίες προέκυψαν μετά από διεξοδική μελέτη του σχεδίου νόμου από νομικούς και οικονομικούς συνεργάτες του Συλλόγου, και είχαν ως αποτέλεσμα να διαπιστωθούν σημαντικά κενά και παραλείψεις, που τελικά, έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα να δίνεται στις τράπεζες πλήρης κάλυψη των παρανομιών και των παραλείψεών τους, όπως ακριβώς γίνεται εδώ και πολλά χρόνια.
Ένα χρόνο μετά τη λειτουργιά του εξωδικαστικού και παρά το υψηλό ενδιαφέρον από την πλευρά των επιχειρήσεων, των ελεύθερων επαγγελματιών και των αγροτών μόνο διακόσιες αιτήσεις έχουν ολοκληρωθεί! Πρόκειται δίχως άλλο για μια παταγώδη αποτυχία με ευθύνη της κυβέρνησης και των τραπεζών, τη στιγμή που ενδιαφέρον για να ρυθμίσουν τις οφειλές προς τράπεζες, δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, είχαν δείξει περίπου 50.000 επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση είχε επενδύσει πάρα πολλά στον εξωδικαστικό και τον διαφήμιζε ως το πλέον αποτελεσματικό εργαλείο επίλυσης των οφειλών του επιχειρηματικού κόσμου προς το κράτος, τις τράπεζες και κάθε είδους ιδιώτες πιστωτές. Το υπουργείο έκανε λόγο για μια τεράστια που θα έπαιρνε η αγορά, η οποία όμως δεν ήρθε ποτέ.
Ο εξωδικαστικός απέτυχε γιατί δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να προστατεύει και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζών και όχι των δανειοληπτών. Αρκεί να πούμε ότι εκτός από τη μεγάλη γραφειοκρατία, για να ενταχθεί κάποιος στον εξωδικαστικό είναι απαραίτητο να αναγνωρίσει την οφειλή που λέει η τράπεζα ότι χρωστά και να μην γίνει εκκαθάριση οφειλής, ώστε να πληρώσει αυτό που πραγματικά χρωστάει.
Όσο η κυβέρνηση νομοθετεί με γνώμονα το συμφέρον των τραπεζών και όχι του κράτους και των πολιτών, δεν θα λειτουργήσει κανένας εξωδικαστικός και κανένας άλλος νόμος. Χρειαζόμαστε πολιτική με κέντρο τον άνθρωπο και όχι τις τράπεζες. Ο δανειολήπτης είτε είναι φυσικό πρόσωπο είτε επιχείρηση θέλει να πληρώσει αυτά που πραγματικά οφείλει ανάλογα φυσικά με το εισόδημά του και τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης. Κάθε νόμος και έμπνευση της κυβέρνησης που δεν τηρεί αυτά τα χαρακτηριστικά είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Η αποτυχία συμφέρει τις τράπεζες που αντί να λαμβάνουν μηνιαίως μια μικρή δόση, θα βγάλουν ακίνητα στο σφυρί και θα πουλήσουν τα δάνεια, προσδοκώντας περισσότερα χρήματα και αδιαφορώντας για τον δανειολήπτη και την εθνική οικονομία, καθώς με τις ενέργειες τους δημιουργούν κοινωνική κρίση.
