Ο νόμος Κατσέλη στην υπηρεσία των τραπεζών
Βλέποντας κάποιος τις αντιδράσεις του Μοσχοβισί στο Eurogroup εύκολα αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα έλλειψης εμπιστοσύνης στην ελληνική κυβέρνηση. Το αίσθημα της έλλειψης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση είναι κάτι το οποίο νιώθει καθημερινά ο ελληνικός λαός από το 2010 και πιο έντονα από το 2015. Όταν μπήκε η χώρα στο μνημόνιο ταυτόχρονα δημιουργήθηκε και ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ο γνωστός πλέον σε όλους νόμος Κατσέλη. Υποτίθεται ότι αυτός ο νόμος έγινε για να προστατεύσει την πρώτη κατοικία, αλλά όπως τελικά αποδεικνύεται έγινε με ένα και μόνο στόχο: Να εξασφαλίσει ότι οι τράπεζες κάποια στιγμή θα πάρουν τα χρήματά τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το δόλωμα ήταν τόσο καλό που θα λέγαμε ε ότι την πάτησαν όλοι. Βουλευτές, φορείς, σύλλογοι, καθηγητές και φυσικά οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι ίδιοι οι δανειολήπτες.
Τώρα, οχτώ χρόνια αργότερα, φαίνεται το μεγαλείο της κοροϊδίας που στήθηκε με άξονα το νόμο Κατσέλη. Το 2010 στήθηκε ο συγκεκριμένος νόμος με τους δανειολήπτες σωρηδόν να καταθέτουν αιτήσεις ένταξης. Τα επόμενα χρόνια, όμως, οι τράπεζες εισέπραξαν έναν πακτωλό πενήντα δισεκατομμυρίων. Μετά από αυτό στην ουσία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κόκκινα δάνεια, όμως οι τράπεζες συνέχιζαν και συνεχίζουν να εισπράττουν δόσεις μέσω φυσικά του νόμου Κατσέλη. Ενός νόμου που θα λέγαμε ότι έχει την διακομματική αποδοχή ακόμα και στη σημερινή του μορφή, μετά τις αλλαγές, προς το χειρότερο, που έφερε ο Γιώργος Σταθάκης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δεν αντιδρά ούτε η Φώφη Γεννηματά, που υποτίθεται ότι ως κόμμα έχει την πατρότητα του συγκεκριμένου νόμου.
Παράλληλα, οι τράπεζες μετά τις ανακεφαλαιοποιήσεις δεν παρουσίασαν τα ανακεφαλαιοποιημένα δάνεια στους ισολογισμούς τους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σοβαρά ερωτηματικά αν στην ουσία η αξία των δανείων εισπράττονται δύο φορές από τις τράπεζες. Οι πολιτικοί όλων των κομμάτων παρουσιάζουν μια εκκωφαντική σιωπή για το συγκεκριμένο θέμα. Η κυβέρνηση φυσικά βρίσκεται διαχρονικά στην υπηρεσία των τραπεζών, ο κ. Μητσοτάκης έχει σχεδόν αποκλειστικούς συνομιλητές την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, το Κίνημα Αλλαγής είναι ουρά της ΝΔ, η Ένωση Κεντρώων μέσω του προέδρου της χαϊδεύει διαρκώς τις τράπεζες, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα δεν αντιμετωπίζουν ρεαλιστικά το ζήτημα.
Οι τράπεζες απτόητες με τις πλάτες των πολιτικών έχουν βγει εντελώς εκτός ελέγχου. Δεν δίνουν λόγο πουθενά, ενώ τα διοικητικά τους συμβούλια αποτελούνται αποκλειστικά από ξένους, που δεν αντιλαμβάνονται την ελληνική πραγματικότητα και ιδιαιτερότητα. Διαφάνεια και έλεγχος πλέον δεν υπάρχουν, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος επιβεβαιώνει καθημερινά το διακοσμητικό της ρόλο, αν όχι το ρόλο του τοποτηρητή των ξένων συμφερόντων των τραπεζών.
