Οι τράπεζες θέλουν όλο το εισόδημα του δανειολήπτη

Πρόσφατη επίσημη έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας επιβεβαιώνει ότι το κόστος ζωής στην Ελλάδα είναι ακριβό και για να ανταποκριθεί κάποιος στα αναγκαία και μόνο πρέπει να δαπανά περίπου 786 ευρώ το μήνα. Αυτό καλύπτει τα προς το ζην, τους λογαριασμούς και τα αναγκαία έξοδα διαβίωσης. Από αυτά τα χρήματα οι τράπεζες ζητούν να λάβουν την μηνιαία δόση για να αποπληρωθεί το δάνειο. Όμως δεν ζητούν μια δίκαιη δόση, αλλά πολλές φορές απαιτούν ο δανειολήπτης να πληρώσει δόση που ισούται με το εισόδημά του, ενώ σε αρκετές των περιπτώσεων απαιτούν δόση που ξεπερνάει και το εισόδημα του δανειολήπτη!

Σε αυτό το σημείο έχουν φθάσει οι τράπεζες να μην λαμβάνουν υπόψιν τα εισοδήματα του δανειολήπτη, τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης που έχει ορίσει η ΕΛΣΤΑΤ και τις κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και καλά οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται για τους δανειολήπτες. Η Δικαιοσύνη όμως; Τι ελαφρυντικό έχουν οι δικαστές που ορίζουν δόσεις δανείων αντιστρόφως ανάλογες με το εισόδημα των δανειοληπτών παραβιάζοντας κάθε έννοια νόμου και λογικής; Από που θα προστατευτεί ο δανειολήπτης και κατ’ επέκταση ο καταναλωτής όταν οι Ανεξάρτητες αρχές δηλώνουν αναρμόδιες, η Τράπεζα της Ελλάδος κάνει τα στραβά μάτια και η Δικαιοσύνη αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων; Από την άλλη τα κόμματα το μόνο που κάνουν είναι να προστατεύουν τις τράπεζες και να λαμβάνουν αφειδώς θαλασσοδάνεια. Δυστυχώς, ο πολίτης έχει μείνει μόνος του με μόνη βοήθεια ένα Σύλλογο Δανειοληπτών ή κάποιες άλλες ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Μέχρι πότε όμως θα αντέξει χωρίς να υπάρχει μια παράλληλη πολιτική έκφραση; Οι Ευρωεκλογές είναι η τελευταία ευκαιρία να μετουσιωθεί αυτή η δράση αλληλεγγύης σε μια πολιτική έκφραση, προκειμένου να βοηθηθούν όλοι οι πολίτες και όχι μόνο τα μέλη ενός συλλόγου…