Νέα άφεση αμαρτιών για τραπεζίτες στα κόκκινα δάνεια

ΦΩΤΟ: REUTERS/ΑΡΧΕΙΟΥ

ΦΩΤΟ: REUTERS/ΑΡΧΕΙΟΥ

Ορυμαγδός μέτρων έρχεται το επόμενο διάστημα με σκοπό να μπορέσουν οι τράπεζες να ξεφορτωθούν τα κόκκινα δάνεια. Ατό όμως που ενδιαφέρει δανειστές, κυβέρνηση και τραπεζίτες, δεν είναι η προστασία των δανειοληπτών, αλλά των ίδιων των τραπεζών και των στελεχών τους. Για το λόγο αυτό και σήκωσαν τα μανίκια στη κυβέρνηση για να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα μπορούν το πλαίσιο βάσει του οποίου κανείς δεν θα μπορεί να σύρει στα δικαστήρια τράπεζες και τραπεζίτες για την αρπαγή της περιουσίας – σπιτιών και επιχειρήσεων – των Ελλήνων δανειοληπτών. Τρέχουν να προλάβουν για να νομοθετήσουν ότι οι τραπεζίτες, όταν θα αρπάζουν σπίτια και επιχειρήσεις, θα δρουν «καλή τη πίστη». Δηλαδή έχουν καλό σκοπό. Δεν είναι κακοί άνθρωποι που αρπάζουν περιουσίες. Τις αρπάζουν επειδή έχουν καλό σκοπό, σκέφτονται και πράττουν με βάση το κοινό καλό. Όχι όμως των δανειοληπτών, αλλά των τραπεζών.

Γι αυτό – και πάντα σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το μνημόνιο που υπέγραψαν όλοι οι βουλευτές – θα πρέπει έως το τέλος του 2016 να θεσμοθετήσει μέτρα που θα ομαλοποιήσουν τη ρευστότητα και θα ενδυναμώσουν τα κεφάλαια των τραπεζών, θα ενισχύσουν την κουλτούρα πληρωμών των δανειοληπτών, θα μειώσουν τα «κόκκινα» δάνεια και θα ενισχύσουν την εταιρική διακυβέρνηση των τραπεζών. Συγκεκριμένα, μέχρι το τέλος Ιουλίου θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί οι αλλαγές στις διοικήσεις των τραπεζών. Μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 2016 θα πρέπει να έχουν θεσπιστεί τα εξειδικευμένα δικαστήρια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά που θα επιδικάζουν πτωχεύσεις επιχειρήσεων και υποθέσεις του νόμου Κατσέλη. Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου 2016 θα πρέπει να έχουν αποκρυσταλλωθεί και οι αλλαγές στο πτωχευτικό δίκαιο, ενώ εντός του Νοέμβριου 2016 η Τράπεζα της Ελλάδος θα δημοσιεύσει την πρώτη τριμηνιαία έκθεση για τις επιδόσεις των τραπεζών στη μείωση των κόκκινων δανείων. Μέχρι τέλος Δεκεμβρίου 2016, θα κριθεί η αποτελεσματικότητα του νομικού και θεσμικού πλαισίου του αναθεωρημένου νόμου Κατσέλη και ταυτόχρονα θα τεθεί σε λειτουργία το επάγγελμα του συνδίκου πτώχευσης.

Και πρέπει να γίνουν όλα αυτά για να ψηφιστεί και ο νόμος με βάση τον οποίο θα παρέχεται κάλυψη των στελεχών του τραπεζών ή του δημόσιου τομέα που θα χειριστούν αναδιαρθρώσεις επιχειρηματικών χρεών και τυχόν πρόσθετες καλύψεις για περιπτώσεις αναδιαρθρώσεων πολύ μεγάλων οφειλετών. «Θα υπάρξει νομοθετική πρόβλεψη ότι οι δράσεις που αναλαμβάνονται για την αναδιάρθρωση δανείων είτε από στελέχη του ιδιωτικού είτε του δημόσιου τομέα, με καλή τη πίστη και προς το συμφέρον του πιστωτή στη βάση διαδικασιών και αντικειμενικών κριτηρίων, θα θεωρούνται νόμιμες έναντι αστικών ή ποινικών ευθυνών. Οι διαδικασίες που θα εφαρμοστούν μπορεί να προβλέπουν και πρόσθετες διασφαλίσεις στην περίπτωση πολύ μεγάλων οφειλετών», αναφέρει το Μνημόνιο.

Με λίγα λόγια, οι τράπεζες θα αρπάζουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις των δανειοληπτών για το καλό τους. Όχι των τραπεζών, αλλά των δανειοληπτών. Κι αν οι δανειολήπτες έχουν αντίθετη άποψη, αν θεωρούν ότι οι τράπεζες τους εκβιάζουν, τους κλέβουν, τους απειλούν, δεν θα μπορούν να κάνουν μήνυση εις βάρος τους, δεν θα μπορούν να κυνηγήσουν δικαστικά τους τραπεζικούς εκβιαστές, γιατί ότι το κάνουν το κάνουν γιατί έχουν καλό σκοπό.

Ακριβώς όπως λέγαμε, «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω».

Κι έτσι, θα διασωθεί δήθεν το τραπεζικό σύστημα και οι καταθέτες θα ξαναφέρουν τα λεφτά τους στις τράπεζες. Πολύ θα το ήθελαν οι τράπεζες-εκβιαστές να συμβεί αυτό. Αλλά θα το περιμένουν στον αιώνα τον άπαντα. Γιατί οι πολίτες δεν είναι χαζοί. Δεν πρόκειται να εμπιστευτούν τα λιγοστά χρήματά τους σε κοινούς εκβιαστές.