Παγίδες στη ρύθμιση των κόκκινων δανείων

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Ο εκβιασμός από τις τράπεζες προς τους δανειολήπτες για να ρυθμίσουν τα κόκκινα δάνειά τους, δεν είναι το μοναδικό εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσει ένας δανειολήπτης για να πάρει το πολυπόθητο πιστοποιητικό του «συνεργάσιμου» δανειολήπτη. Ο εκβιασμός κρύβει και διάφορες άλλες παγίδες που, φυσικά, οι τράπεζες ούτε καν τις λένε στους δανειολήπτες.

Πρώτα απ’όλα, οι δήθεν λύσεις που προτείνουν οι τράπεζες, πέρα από το ότι είναι εκβιαστικές, με την απειλή του πλειστηριασμού, είναι και ασφυκτικές και θηλιά στο λαιμό του δανειολήπτη.

Δανειολήπτρια μέλος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βόρειας Ελλάδας, με μηνιαίο εισόδημα 219 ευρώ, έχει οφειλή σε τράπεζα 19.700 ευρώ. Η δανειολήπτρια κατέθεσε στην τράπεζα όλα τα απαραίτητα έγγραφα και φορολογική δήλωση, από τα οποία φαίνεται ότι δεν έχει άλλη πηγή εισοδήματος. Η λύση που της πρότεινε η «καλή» και «συμπονετική» τράπεζα είναι να πληρώνει μηνιαία δόση 139,47 ευρώ επί 84 μήνες για τις 10.000 ευρώ και να της χαρίσει το υπόλοιπο ποσό των 9.700 ευρώ. Λες και υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που μπορεί να ζήσει με τα 79,53 ευρώ που της απομένουν από το μήνα, αν συμφωνήσει σε αυτή τη δόση που της προτείνει η τράπεζα. Σε περίπτωση που η δανειολήπτρια δεν συμφωνήσει, τότε η τράπεζα την απειλεί με πλειστηριασμό του ακινήτου της.

Ας υποθέσουμε όμως ότι η δανειολήπτρια καταφέρνει να ανταποκριθεί στη «λύση» που της προτείνει η τράπεζα. Από κει και πέρα υπάρχουν διάφορες παγίδες που θα βρει μπροστά της. Κατ’αρχήν η εφορία. Η οποία θα δει λογικά και βάσει των τεκμηρίων διαβίωσης, ότι η δανειολήπτρια μπορεί και πληρώνει τη δόση αυτή και άρα έχει «μαύρα» εισοδήματα που δεν τα δηλώνει. Το λογικό και αναμενόμενο είναι ότι θα της επιβληθεί κάποια μεγαλύτερη φορολογία, καθώς και μπορεί να επιβιώσει, αλλά παράλληλα και να πληρώνει τη τράπεζα. Αν τώρα υποθέσουμε ότι η δανειολήπτρια έχει υπογράψει τη λύση που της προτείνει η τράπεζα, αλλά σε λίγες μέρες διαπιστώνει ότι, όσο κι αν προσπαθήσει, όσο κι αν μειώσει τις ανάγκες της,  δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Τότε, μπορεί να πει κανείς, έχει τη δυνατότητα να υπαναχωρήσει στη συμφωνία που έκανε με τη τράπεζα. Όμως δεν μπορεί. Γιατί η νέα μέθοδος που χρησιμοποιούν οι τράπεζες για να παγιδέψουν τους δανειολήπτες είναι να μην αναγράφουν στο σημείο της υπογραφής, ούτε την ημερομηνία που υπογράφηκε η συμφωνία, αλλά ούτε την πόλη στην οποία υπογράφηκε αυτή η συμφωνία.

Αυτές είναι λοιπόν οι μέθοδοι που μεταχειρίζονται οι δήθεν καλές και πονόψυχες τράπεζες για να παγιδέψουν τους δανειολήπτες και να τους «σώσουν» από τα κόκκινα δάνεια.